ِیکی بود، که دیگر نیست
سه شنبه, ۷ مهر ۱۳۹۴، ۰۱:۲۴ ق.ظ
فاصله ی دوست داشتنِ بیش از حد یک آدم و تنفر از او قدرِ سرِ سوزنی ست. و چه اتفاقِ بدی ست اگر از کسی که بی نهایت دوستش داشتی متنفر شوی..
+ کاش آدم ها حواسشان به پس و پیشِ کلماتشان بود...
پَرهــــــــون
مرا خود با تو چیزی در میان است
پنجره‌ها
- حرفهایِ سِلفی (۸)
- عکسنوشت (۱)
- از فیلمها (۲)
- کلماتِ جامانده (۱)
- قصۀ غُصهها (۲)
- فیلسوفیسم (۱)
- از کارهایی که دوست دارم (۱)
- شعریسم (۱)
حکایت روزهایِ رفته
- اسفند ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱)
شریکِ چشمِ من باش
نوشتم:
- ۹۴/۱۲/۲۳ما اهالی پرسونا...
- ۹۴/۱۰/۲۲یگانه وطنِ ما نوشتن است
- ۹۴/۰۸/۲۰پیراهنم بی تو، آه...
- ۹۴/۰۷/۱۳مرگ در نمی زند
- ۹۴/۰۷/۰۷ِیکی بود، که دیگر نیست
- ۹۴/۰۷/۰۲لذتِ نگریستن
- ۹۴/۰۶/۳۰امشب تمامِ عاشقان را دست به سر کن
- ۹۴/۰۶/۲۶معمولی هایِ حادثه ساز
- ۹۴/۰۶/۲۶یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لَه
