پَرهــــــــون

چارهٔ آدم‌ها خودشانند و بس. به قولِ ژان آنوی تویِ کتابِ آنتیگون، آدمی تنها به خودش وفادار است بس. و واقعا همین طور است. اینکه منتظرِ کسی بمانید تا بیاید و کاری برایتان انجام دهد و حالتان را خوب کند و تویِ زندگیتان معجزه‌ای به واسطهٔ آن شخص رخ دهد، درست شبیه یک بادکنک است که هی بادش کنی و هی بادش کنی و هی بادش کنی و یکهو بترکد! بعد می‌بینی تویِ دست هات هیچی نیست. 

راستش دارم یاد می‌گیرم به خودم وفادار بمانم. از نشانه‌هایش اینکه در حال ساختنِ اتاقی برایِ خودم هستم. اتاقی با دیوارهایِ زرد و سبز. شما چطور؟ به خودتان وفادار هستید؟